In een wereld vol prikkels, kleur en chaos is er de noodzaak om terug te keren naar de basis. De invloeden van natuur, techniek, cultuur en het individu worden hier geabstraheerd tot een universele taal van ritme en licht.

Elk werk fungeert als een objectieve registratie van de werkelijkheid. Door radicale reductie ontstaat ruimte voor wiskundige verhoudingen en een vrij spel tussen licht en schaduw. Het is dit samenspel dat uitnodigt tot reflectie.

Het kunstwerk staat hierdoor volledig op zichzelf, ontdaan van elke afleiding. Wat overblijft is de essentie. Een tijdloos sculptuur dat elke dag opnieuw tot leven komt en een blijvende dialoog aangaat met de ruimte.